W marcu Kancelaria Sejmu RP ogłosiła Ogólnopolski Konkurs pt. „Polskie serce pękło. Katyń 1940”. Celem konkursu było upamiętnienie wśród współczesnej młodzieży ofiar strasznej zbrodni w Katyniu.
Z ZSA-E w Weryni trzy uczennice: Ewelina Buczek, Barbara Guźda i Natalia Wit przygotowały prace plastyczne i tekst piosenki. Uczestnictwo w konkursie świadczy o wrażliwości i zainteresowaniu tym tragicznym wydarzeniem w narodowej historii. Na konkurs łącznie nadesłano około 4 tysiące prac.
Marszałek Sejmu RP przesłała dla każdej z naszych uczennic podziękowanie za udział i zaangażowanie. Poniżej przedstawiamy fragment pieśni napisanej na konkurs przez Ewelinę Buczek z klasy 3ae.
,
„Pamięć spękanego serca”
Idąc przez lasy wciąż popychany,
W noc niespokojną źle traktowany,
Ty już wiedziałeś, co zaraz się stanie,
Co ci Sowieci wnet mają w planie.
Ref. W myślach modlitwa już odmówiona,
Lecz wiara w swoich nieutracona,
Wciąż w głowie krążą te same słowa:
Polska to kraj mój, ojczyzna moja.
I tylko drzewa, które mijałeś,
Były świadkami, kiedy cierpiałeś,
Przed dołem klęcząc, uniosłeś głowę,
Wzrokiem oddając ostatnią mowę.
Z dumą przyjąłeś, co szykowali,
Bo to nie wy ich, lecz oni się bali,
I wnet wśród szumu rozległy się strzały,
Lecz dźwięk głośniejszy, gdy serca pękały
Ref. W myślach modlitwa już odmówiona,…
W masowym grobie was zakopano,
W katyńskiej ziemi wciąż ukrywano,
A gdy pytano: Co z nimi się stało?
Odpowiadano: A coś stać się miało?(…)
I tak przez lata się wypierali,
Że rąk do zbrodni nie przykładali,
Zrzucali winę, nie przyznawali,
Odpowiedzialność? Nigdy nie brali.
W pamięci naszej zawsze będziecie,
W historii Polski się zapiszecie,
Nie zapomnimy już roku tego:
Tysiąc dziewięćset czterdziestego.
Autor: Ewelina Buczek
Pamięć spękanego serca”
Idąc przez lasy wciąż popychany,
W noc niespokojną źle traktowany,
Ty już wiedziałeś, co zaraz się stanie,
Co ci Sowieci wnet mają w planie.
Ref. W myślach modlitwa już odmówiona,
Lecz wiara w swoich nieutracona,
Wciąż w głowie krążą te same słowa:
Polska to kraj mój, ojczyzna moja.
I tylko drzewa, które mijałeś,
Były świadkami, kiedy cierpiałeś,
Przed dołem klęcząc, uniosłeś głowę,
Wzrokiem oddając ostatnią mowę.
Z dumą przyjąłeś, co szykowali,
Bo to nie wy ich, lecz oni się bali,
I wnet wśród szumu rozległy się strzały,
Lecz dźwięk głośniejszy, gdy serca pękały
Ref. W myślach modlitwa już odmówiona,…
W masowym grobie was zakopano,
W katyńskiej ziemi wciąż ukrywano,
A gdy pytano: Co z nimi się stało?
Odpowiadano: A coś stać się miało?(…)
I tak przez lata się wypierali,
Że rąk do zbrodni nie przykładali,
Zrzucali winę, nie przyznawali,
Odpowiedzialność? Nigdy nie brali.
W pamięci naszej zawsze będziecie,
W historii Polski się zapiszecie,
Nie zapomnimy już roku tego:
Tysiąc dziewięćset czterdziestego.
Autor: Ewelina Buczek
Pamięć spękanego serca”
Idąc przez lasy wciąż popychany,
W noc niespokojną źle traktowany,
Ty już wiedziałeś, co zaraz się stanie,
Co ci Sowieci wnet mają w planie.
Ref. W myślach modlitwa już odmówiona,
Lecz wiara w swoich nieutracona,
Wciąż w głowie krążą te same słowa:
Polska to kraj mój, ojczyzna moja.
I tylko drzewa, które mijałeś,
Były świadkami, kiedy cierpiałeś,
Przed dołem klęcząc, uniosłeś głowę,
Wzrokiem oddając ostatnią mowę.
Z dumą przyjąłeś, co szykowali,
Bo to nie wy ich, lecz oni się bali,
I wnet wśród szumu rozległy się strzały,
Lecz dźwięk głośniejszy, gdy serca pękały
Ref. W myślach modlitwa już odmówiona,…
W masowym grobie was zakopano,
W katyńskiej ziemi wciąż ukrywano,
A gdy pytano: Co z nimi się stało?
Odpowiadano: A coś stać się miało?(…)
I tak przez lata się wypierali,
Że rąk do zbrodni nie przykładali,
Zrzucali winę, nie przyznawali,
Odpowiedzialność? Nigdy nie brali.
W pamięci naszej zawsze będziecie,
W historii Polski się zapiszecie,
Nie zapomnimy już roku tego:
Tysiąc dziewięćset czterdziestego.
Ewelina Buczek
Autor: B. Bogdanowska-Olszówka